Ивана вели дека 14 февруари 2009 година никогаш нема да го заборави.
Беше сабота, Денот на вљубените и на тој ден за прв пат во животот го изневерив сопругот. Предавството може да биде чистење и тоа беше мојот најдобар подарок – вели таа.
Тие беа во брак речиси 20 години и нивниот брак не беше лесен. Нивниот тогашeн син тинејџер Милан ги мачел.
-Тогаш беше средно, падна во погрешно друштво. Почнаа проблемите со алкохолот – силно воздивнува Ивана.
Не знаевме во каква состојба Милан ќе се врати дома и дали воопшто ќе се врати да преноќи. А сепак бевме обично, нормално семејство, ништо страшно не се случи во куќата, мислевме дека нема причина нашиот син да се однесува вака. И ни беше многу тешко -; вели Ивана.
Ивана вели дека и нејзиниот татко пиел, па синот мора да има гени од дедо му. Таа се пожали дека е премногу заштитнички настроена, дека премногу го гали, бидејќи неговиот сакан „мајчин син“, единственото дете, секогаш имал се.
Таа одговорила дека момчето никогаш немало татко, затоа што постојано е на работа, или си го заглавил носот во весникот. Наместо да се реши проблемот, имало бескрајни кавги.
-Тоа беше вистински кошмаap и понекогаш се прашувам зошто тогаш не го оставив сопругот. Ме ybиваше со cbojoт отpoв, неговите изговори. Мислам дека тогаш немав сила да го направам тоа, престанав да реагирам на одредени работи. Само Милан ми беше во глава некако да го извадам од ова мочуриште. Затоа што едно талентирано момче, кое беше добар ученик, одеднаш почна да паѓа. И мене ми беше полошо од зборовите на сопругот, кои исто така болат – вели Ивана.
2009 година беше и година на 25-годишнината од матурата, а некои нејзини ученици веќе решија да одржат големи прослави. Ивана не знае кој одлучил за средбата на Денот на вљубените, но повеќето ја прифатиле идејата. Изнајмиле куќа во шумата, на неколку десетици километри од градот. Времето беше убаво, можеше да се запали оган и да се санкаме. Ивана се сеќава дека февруари беше студен и снежен, но тоа навистина нема никаква врска.
– Се сеќавам и дека не сакав да одам. Атмосферата во куќата беше толку напната. На крајот решив да заминам, дека можеби овие два дена ќе избегам од сето тоа – се сеќава Ивана.
Таа влезе во автомобилот,и излезе од градот. Одеднаш се почувствува слободна, отиде да ја запознае младоста, реши да се забавува меѓу старите пријатели.
Со повеќето немала никаков контакт и била љубопитна како живеат, како изгледаат, што прават.
-Секако, се надевав дека ќе го видам Јован, мојата средношколска љубов. Одевме заедно на завршни испити, па тој на факултет, па нашите патишта се разделија – вели Ивана.
И Јован беше таму, прв и пријде и изгледаше како никогаш навистина да не се разделиле.
– Времето наеднаш се врати, повторно се почувствував како таа млада девојка. Игравме заедно, па отидовме во неговата соба. Беше прекрасно искуство, ја поминавме ноќта заедно. Не само во cekcот. И тогаш многу разговаравме – вели Ивана.
Таа му кажа на Јован за Драган. Таа се ослободи од тој товар и се чувствуваше подобро. Jobaн раскажа за своето семејство. Имаше два сина, едниот речиси генијалец, другиот е роден со аутизам, тешко е да се живее со него.
-Ми објасни дека мажите потешко поднесуваат неуспех во однос на потомството отколку жените. Можеби затоа маж ми ме обвинува мене, што има каење во себе, што не се грижел доволно за Милан, затоа што се обвинува себеси. Дека луѓето различно реагираат на проблемите – вели Ивана.
И така тие наизменично разговараа и водеа љубов. Се чувствуваа безбедно еден со друг, знаеја дека нема да биде „подоцна“, нема очекувања, нема скриени датуми.
-Во средно никогаш не легнувавме еден со друг, се заврши со галење, тогаш стpaшно се плашев да не останам бремена. Отсекогаш не сум сакал да го правам тоа, исто како Јован, па некако сакавме да го затвориме ова поглавје. Џон ми кажа дека сè уште сум убава, дека сум прекрасна личност. А комплименти одамна немам слушнато – вели Ивана.
Таа се врати дома сменета. Се чувствуваше сосема поинаку како жена, ја врати изгубената самодоверба. Таа исто така решила поинаку да гледа на изговорите на нејзиниот сопруг и сериозно да го сфати проблемот со него. Нашла добар терапевт, прво отишла сама кај него, а потоа ги натерала сопругот и синот да одат заедно на терапија.
– Полека, ние сме на добар пат. Не беше лесно, но Милан заврши средно училиште и беше примен на факултет. Денес има семејство, татко му е среќен. Сè уште сум со мојот сопруг, никогаш повеќе не сум имала романса.
Мислам дека нашата семејна историја можеше да биде поинаква да не беше Денот на вљубените во 2009 година. Да, знам, го изневерив мојот сопруг. Тој прекрасен cekc и разговор со Јован ме просветли како и да звучеше. Сигурен сум во тоа, тоа беше мојот најдобар подарок за Денот на вљубените – завршува приказната на Иванa.
